1970 Dünya Kupası, Meksika’da düzenlenecekti. 4 yıl öncenin flaş takımı Portekiz ve mesken sahipliği yarışını Meksika’ya kaybeden Arjantin’in elemelerden çıkamayışı kıymetli sürprizlerdi.
Kuzey ve Orta Amerika Grubu’nda savaş çıktı. Mecazen değil hakikaten. Birbirleri ortasında göçmen emekçiler nedeniyle gerginlik olan El Salvador ve Honduras eşleşmişti. İşin berbatı, iki grup da başkasına âlâ konut sahipliği yapmadı. Kısa süren savaşın akabinde yapılan üçüncü maçında kazanan El Salvador, Meksika vizesini aldı.
Biz, Sovyetler Birliği ve Kuzey İrlanda ile tıpkı gruptaydık. George Best’in sürüklediği Kuzey İrlanda’ya 4-1 ve 3-0, SSCB’ye de 3-0 ve 3-1’lik sonuçlarla yenildik. Puansız bir halde kupaya tekrar uzak kaldık.
Kupada sarı kart kuralı birinci defa uygulanıyordu. Renkli televizyon, Avrupa’da yaygınlaşmıştı. Kıymetli maçlar Avrupa’nın prime time’ına gelebilsin diye gruplar, öğle sıcağında maça çıkarıldı.
Ev sahibi Meksika biraz da hakem dayanağıyla kümesinden çıktı. Bizi eleyen SSCB, kümesi önder bitirirken Belçika ve bu turnuvaya gelebilmek uğruna savaşa giren El Salvador elendiler.
En büyük silahı Riva
4 yıl öncesinin hayal kırıklığı yaratan grubu İtalya, bu defa iddialıydı. Serie A’yı kasıp kavuran Cagliari’nin yıldızı Gigi Riva, en büyük silahıydı İtalyanların. Lakin turnuvanın en kısır kümesinde yalnızca İsveç’i 1-0 yenmek yetti İtalya’ya. Uruguay ve İsrail beraberliklerine karşın Güney Amerika temsilcisi ile birlikte çeyrek finale çıktılar.
Brezilya çok savlı hazırlanmıştı kupaya. Ne var ki diktatör Medici ile teknik yönetici Saldanha anlaşamıyordu. Sonunda ekibin başına 58 ve 62’nin yıldızlarından Mario Zagallo getirildi. Yardımcılarından birisi orduyu temsilen grupta yer alan Yüzbaşı Coutinho’ydu. 78’de Brezilya’yı çalıştıracak olan genç subay, Cooper Testi’ni futbola sokan adamdı. Grubun kondisyoneri ise geleceğin Dünya Kupası ve Türkiye Ligi Şampiyonu Carlos Alberto Parreira idi.
Brezilya, Çekoslovakya önünde 4-1 ile gösteri yapıyordu. Şahane futbolda artık olgunlaşmış Pele’nin büyük hissesi vardı. İngiltere ise turnuva öncesinde Kolombiya’da kaptan Bobby Moore’un hırsızlıkla suçlanması şokuyla girmişti. Lakin Romanya ve Çekoslovakya galibiyetleri ile çeşidi geçtiler. Kümenin en hoş maçında Brezilya, İngiltere’yi 1-0 yeniyordu.
Batı Almanya’nın gençleşen takımının en ilgi cazip ismi Gerd Müller’di. Fırsatçı golcü, turnuvanın gol hükümdarı olacağının sinyalini kümede vermiş ve 3 maçta 7 gol atmıştı. Almanları takip eden grup ise Peru’ydu. Didi idaresinde çeyrek finalist olmuşlardı. Yıldızları Cubillas çabucak dikkati çekiyordu.
Müller’in volesi
Çeyrek finalde konut sahibi Meksika’nın rakibi kümede 1 gol atabilen İtalya’ydı. 13’te Gonzalez, Meksika’yı öne geçirdi. 25’te Pena kendi kalesini bulunca skor eşitlendi. Riva’nın 2 golünü hazırlayan Rivera, bir de kendisi gol atınca İtalya 4-1 kazanıyordu. Uruguay, Sovyetler Birliği mahzurunu lakin 116. dakikada auttan çevrilen bir gol pası sayesinde aşabiliyordu. Brezilya ise eski yıldızı Didi’nin çalıştırdığı Peru’yu 4-2 yenerek yarı finalist oluyordu.
4 yıl öncenin finalistleri Batı Almanya ve İngiltere bu sefer çeyrek finalde eşleşmişti. Banks, besin zehirlenmesi yaşadığı için İngiltere kalesinde Bonetti vardı. Lakin Mullery ve Peters’ın golleriyle 2-0 öne geçiyordu İngiltere. Beckenbauer 68’de farkı teğe indirdi. Yorgun Bobby Charlton çıktıktan sonra Almanlar maça yeterlice hakim oldu. Seeler, maçı uzatan golü attı. 108’de Müller’in volesi sonucu belirliyordu.
Brezilya’nın yarı finaldeki rakibi Uruguay’dı. Herkesin aklında 1950’de yaşananlar vardı. Cubilla’nın golüyle Uruguay öne geçse de Clodoaldo, Jairzinho ve Rivelino sonucu belirlediler.
Üçüncülük tesellisi
Diğer yarı finalde İtalya ve Batı Almanya ortasında tarihi bir maç oynandı. Boninsegna 8. dakikada İtalya’yı öne geçirdi. Lakin Schnellinger 90’da maçı uzatmaya götürdü. Uzatmada goller art geriye geliyordu. 94’te Müller 2-1 yaptı. Lakin 98’de Burgnich ve 104’de Riva ile İtalya öne geçti. 110’da Müller eşitliği sağladı. Ne var ki 1 dakika sonra Rivera ile İtalya 4-3’ü ve finale gitti. Almanlar üçüncülük maçında Uruguay’ı 1-0 yenerek teselli buluyordu.
Brezilya ve İtalya, kupayı ikişer kere kazanmıştı. Bu finali kazanan, kupayı sonsuza dek meskenine götürecekti. 18’de Rivelino’nun ortasında Pele nefis yükseldi ve kafayı ağlara gönderdi. Ancak Clodoaldo’nın yanılgısında 37’de Boninsegna beraberliği yakaladı. İkinci yarıda alanda yalnızca Brezilya vardı. 66’da Gerson ve 71’de Jairzinho skoru 3-1’e getirdi. 86’da ise tarihin en hoş gollerinden birini Carlos Alberto attı. 4-1’lik galibiyetle Brezilya üçüncü sefer şampiyon oluyordu. Mario Zagallo, kupayı hem futbolcu hem teknik adam olarak kazanan birinci isim unvanını alıyordu.
Kupa, Brezilya’ya götürüldü. Lakin 1983 yılında kupa çalındı. Bir daha bulunamadı Jules Rimet Kupası. Tahminen çalındıktan sonra eritildi.
